kino polskie

Restauracja jako miejsce opresji w „Zaklętych rewirach” Janusza Majewskiego

Tematem analizy w niniejszym artykule jest zjawisko przemocy w filmie Zaklęte rewiry Janusza Majewskiego. Przemoc fizyczna i psychiczna w miejscu akcji, czyli przestrzeni restauracji Hotelu ,,Pacyfik” stała się głównym narzędziem komunikacji i regulacji stosunków pomiędzy pracownikami a przełożonymi. Prześledzone zostały filmowe przejawy agresji fizycznej i niewerbalnej w przedwojennym lokalu, strategie przetrwania osób poddawanych przemocy oraz ich formy oporu. Z analizy form przemocy wyłania się wniosek, że obraz stosunków społecznych w międzywojennej restauracji okazał się zaskakująco podobny do archaicznych modeli poddaństwa z okresu Rzeczypospolitej szlacheckiej.

„Byłem zaniepokojony, że Majewski ma zrobić film”. Komentarz do kolaudacji filmu „Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię”

Komentarz do kolaudacji[1] filmu Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię (1969) Polscy widzowie 7 października 1969 roku zobaczyli na ekranach kin nietuzinkowy film kryminalny Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię. Pół roku wcześniej… Czytaj więcej »„Byłem zaniepokojony, że Majewski ma zrobić film”. Komentarz do kolaudacji filmu „Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię”

„Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię”. Stenogram z posiedzenia Komisji Kolaudacyjnej Filmów Fabularnych

STENOGRAM[1] z posiedzenia Komisji Kolaudacyjnej w dniu 28.III.69 Obecni: Min. Wiśniewski[2] Tow. Kraśko[3] Nacz. Bach[4] Dyr. Bożym Reż. Bohdziewicz[5] Nacz. Choński Reż. Jakubowska[6] Ob. Jesionowski Reż. Kawalerowicz[7] Ob.… Czytaj więcej »„Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię”. Stenogram z posiedzenia Komisji Kolaudacyjnej Filmów Fabularnych

Pomiędzy jakością a oglądalnością. Przekrojowe spojrzenie na nurt przygodowy polskiego kina młodego widza

DOI: 10.56351/PLEOGRAF.2022.4.01   Konwencje gatunkowe są stosowane zarówno przez autorów produkcji dla dorosłych widzów, jak i przez twórców filmów dla dzieci i młodzieży. Przy bliższym spotkaniu z filmami dla nieletnich, udaje… Czytaj więcej »Pomiędzy jakością a oglądalnością. Przekrojowe spojrzenie na nurt przygodowy polskiego kina młodego widza

Ostatni sen Janusza Nasfetera. „Królowa pszczół” i inni

Autor artykułu podjął próbę przedstawienia sylwetki twórczej Janusza Nasfetera (1920-1998) – jednego z najwybitniejszych polskich twórców kina poświęconego problematyce dziecięcej – w oparciu o kolaudację Królowej pszczół (1977), jak się okazało ostatni film reżysera w tej tematyce. Stenogram z posiedzenia Komisji Kolaudacyjnej poświadcza, że możliwości wypracowanej przez reżysera formuły twórczej, choć w kilku elementach doskonałej, zostały wyczerpane. Niemniej z dzisiejszej perspektywy warto tę formułę przypomnieć współczesnym widzom. Poszczególne wątki kolaudacji – zwłaszcza fragmenty, które odnoszą się do klisz scenariuszowych i stałych motywów stylu Nasfetera – autor odnosi do innych dzieł, dzięki czemu czytelnik może poznać charakterystyczne cechy całej twórczości filmowej, w której reżyser zajmował się tematyką dziecięcą.

To nie był kraj dla młodych ludzi. Narkomania wśród młodzieży w polskim kinie lat 80.

DOI: 10.56351/PLEOGRAF.2022.4.06 Narkomania nie z maku, lecz z beznadziei życia młodych w nieludzkim systemie PRL Treść plakatu antynarkotykowego w Polsce lat 70.[1] Co mogło skłonić młodą osobę do brania narkotyków? Jak wyglądała… Czytaj więcej »To nie był kraj dla młodych ludzi. Narkomania wśród młodzieży w polskim kinie lat 80.