DOI: 10.56351/PLEOGRAF.2022.3.04 Wydział Polonistyki Uniwersytet Warszawski ORCID: 0000-0002-2047-4508 Dramatyczne spektrum różnic „Kąpiący się w rzece o poranku chasydzi zostają ostrzelani przez artylerię, a rzeką spływa krew ofiar”[1], tak słynną finałową… Czytaj więcej »Literacko-filmowy “problem” z “Austerią” (roztrząsania na granicy błędu, rozważania na granicy słuszności)
oraz przodka, do którego zwrócił się on w czasie życiowych trudności. W wystąpieniu tych ostatnich nie bez znaczenia jest równoległe uwikłanie bohaterów dzieł Żuławskich w relacje z kobietami, które sprowadzają na nich zgubę.
DOI: 10.56351/PLEOGRAF.2022.1.14 Rozmowa z Markiem Piestrakiem, reżyserem i scenarzystą filmowym Michał Dondzik: Czy już w młodości pokochał pan kino? Marek Piestrak: Tak, chodziłem do kina dwa-trzy razy w tygodniu. Na ile tylko pozwalał… Czytaj więcej »Chciałem, by groza była zrozumiała
Miazga – wielki przegrany projekt literacki Jerzy Andrzejewski to pisarz szczególnie dla polskiego filmu zasłużony: filmowa adaptacja Popiołu i diamentu (reż. Andrzej Wajda, 1958) stanowi przecież kamień… Czytaj więcej »Nad niezrealizowanym projektem filmowej adaptacji “Miazgi” Jerzego Andrzejewskiego. Przyczynek do biografii powieści
Wanda Neumann i Jerzy Radziwiłowicz w filmie Drzwi w murze, źródło: Fototeka FINA Pierwszy raz zetknął się pan ze Stanisławem Różewiczem na przełomie 1972 i 1973 roku, podczas realizacji jego filmu… Czytaj więcej »Różewicz był reżyserem niefajerwerkowym. Z Jerzym Radziwiłowiczem rozmawia Piotr Śmiałowski
Gdyby Stanley Kubrick dokonał filmowej adaptacji prozy Antoniego Czechowa, jego film zapewne przypominałby Lalkę. Pierwszy kolorowy film Wojciecha Jerzego Hasa z rozmachem nakreśla mroczny portret ponurego protagonisty… Czytaj więcej »Napomknienia. Kino Wojciecha Jerzego Hasa
Nie było chyba u nas recenzji Kosmosu (Cosmos, 2015) Andrzeja Żuławskiego, która nie podkreślałaby tej zbieżności: film, który okazał się ostatni w dorobku reżysera, był zarazem adaptacją ostatniej powieści Witolda Gombrowicza… Czytaj więcej »“Kosmos”: pożegnanie przez prozę
– Kino jest dla pana najlepszym narkotykiem, moim zdaniem. Andrzej Żuławski: Nie, najlepszym sposobem na osiągnięcie wyższej formy trzeźwości, to znaczy na fabularyzację rzeczywistości, bo rzeczywistość nie wystarczy[2]. Andrzej Żuławski,… Czytaj więcej »Filmowy kosmos Andrzeja Żuławskiego
FILM LUBI BANAŁ Zastanawiające, jak film lubi banał. Lubił go zawsze, ale szczególnie w naszych latach rzuca się to w oczy. Gdy została doprowadzona do pewnej perfekcji rejestracyjna zdolność kamery: obrazu, koloru,… Czytaj więcej »Glossy