Paweł Jaskulski

Ostatni sen Janusza Nasfetera. „Królowa pszczół” i inni

Autor artykułu podjął próbę przedstawienia sylwetki twórczej Janusza Nasfetera (1920-1998) – jednego z najwybitniejszych polskich twórców kina poświęconego problematyce dziecięcej – w oparciu o kolaudację Królowej pszczół (1977), jak się okazało ostatni film reżysera w tej tematyce. Stenogram z posiedzenia Komisji Kolaudacyjnej poświadcza, że możliwości wypracowanej przez reżysera formuły twórczej, choć w kilku elementach doskonałej, zostały wyczerpane. Niemniej z dzisiejszej perspektywy warto tę formułę przypomnieć współczesnym widzom. Poszczególne wątki kolaudacji – zwłaszcza fragmenty, które odnoszą się do klisz scenariuszowych i stałych motywów stylu Nasfetera – autor odnosi do innych dzieł, dzięki czemu czytelnik może poznać charakterystyczne cechy całej twórczości filmowej, w której reżyser zajmował się tematyką dziecięcą.

Historia zapisana jękiem wyciąganych gwoździ. „Niech cię odleci mara” Andrzeja Barańskiego

DOI: 10.56351/PLEOGRAF.2022.3.05 Jednym z największych truizmów filmoznawczych w kontekście twórczości Andrzeja Barańskiego jest definiowanie tego reżysera jako autora osobnego lub – co stanowi już lekkie uproszczenie – specjalisty… Czytaj więcej »Historia zapisana jękiem wyciąganych gwoździ. „Niech cię odleci mara” Andrzeja Barańskiego

Wycinek z historii polskiego kryminału. O „Zbrodniarzu i pannie” Janusza Nasfetera

dziecięcym. Zbrodniarz i panna miał być dla niego testem reżyserskiego warsztatu, „kulturalnym filmem rozrywkowym”. Film spotkał się z jednej strony z negatywnym odbiorem ze strony krytyki, z drugiej odniósł sukces frekwencyjny. Z perspektywy czasu można stwierdzić, że był on dosyć charakterystycznym przykładem filmów kryminalnych, które powstały w latach 60. Bardziej pogłębiona analiza pozwala jednak wskazać w Zbrodniarzu i pannie zarówno oryginalne, broniące się po latach, cechy gatunku, jak i motywy wpisujące się w cały dorobek fabularny Nasfetera.