DOI: 10.56351/PLEOGRAF.2022.3.13 STENOGRAM z posiedzenia Komisji Kolaudacyjnej Filmów Fabularnych w dniu 29 czerwca 1982r.[1] O b e cni[2]: V-Min MMin. Min. Stefański[3] Dyr. Kuszewski[4] Prof. Baszkiewicz[5] Red. Bajer[6] Ob. Bryll[7]… Czytaj więcej »“Prognoza pogody”. Stenogram z posiedzenia Komisji Kolaudacyjnej Filmów Fabularnych
DOI: 10.56351/PLEOGRAF.2022.2.08 S T E N O G R A M z posiedzenia Komisji Kolaudacyjnej Filmów Fabularnych w dniu 19 listopada 1981 r[1]. Obecni: Dyr. Czarska[2] Dyr. Boniecki[3] Ob. Burski[4] Red. Dipont[5] Tow.… Czytaj więcej »“Konopielka”. Stenogram z posiedzenia Komisji Kolaudacyjnej Filmów Fabularnych
DOI:10.56351/PLEOGRAF.2022.2.07 Kolaudacja „Konopielki” odbyła się 19 listopada 1981 roku, a zatem na niecały miesiąc przed wprowadzeniem stanu wojennego, u schyłku Karnawału Solidarności[1]. W tym czasie najważniejsze stanowiska władz kinematografii były… Czytaj więcej »Utwór autonomiczny. Komentarz do kolaudacji “Konopielki”
Rozmowa z reżyserem Andrzejem Barańskim, który po ukończeniu szkoły filmowej w Łodzi poświęcił się portretowaniu polskiej prowincji. Dokonał tego już w debiutanckim filmie telewizyjnym zatytułowanym W domu (1976), ujawniając autorski, niepowtarzalny styl. W wywiadzie reżyser opowiada o tym filmie-archetypie, dzieli się refleksjami o kinie, prowincji i świadomej rezygnacji z innych filmowych tematów, deklarując: Prowincja dała mi wszystko, a ja jej oddanie służyłem. Opowiada również o roli, jaką w filmach pełni pejzaż, wątkach autobiograficznych oraz o funkcjonowaniu jego twórczości w Polsce Ludowej. Rozmowa jest swoistym bilansem, który Andrzej Barański sporządza ze swojego filmowego życia.
Artykuł poświęcony Wiecznym pretensjom (1975) – drugiemu filmowi fabularnemu Grzegorza Królikiewicza. Autor, korzystając z materiałów archiwalnych oraz na podstawie wspomnień twórców, przypomina kontekst powstania filmu oraz jego recepcji. W swoim dziele Grzegorz Królikiewicz ukazał zjawiska charakterystyczne dla Polski Ludowej: proces selekcji negatywnej, poniżanie ludzkiej godności oraz tworzenie struktur władzy opartej na zależności pan-niewolnik. Ważna w konstrukcji Wiecznych pretensji jest rzeźnia – metafora procesów funkcjonowania Polski Ludowej oraz refleksja o tym czym praca, co jest jej istotą, czym stała się w PRL-u. Ceną za ten bezkompromisowy komentarz do rzeczywistości była marginalizacja Wiecznych pretensji (wykonano zaledwie trzy kopie ekranowe) oraz „ocenzurowanie” Grzegorza Królikiewicza, który od tego czasu funkcjonował na marginesie polskiej kinematografii.
DOI: 10.56351/PLEOGRAF.2022.1.14 Rozmowa z Markiem Piestrakiem, reżyserem i scenarzystą filmowym Michał Dondzik: Czy już w młodości pokochał pan kino? Marek Piestrak: Tak, chodziłem do kina dwa-trzy razy w tygodniu. Na ile tylko pozwalał… Czytaj więcej »Chciałem, by groza była zrozumiała