DOI: 10.56351/PLEOGRAF.2022.4.04 Od początku lat 80. XX w. następował pogłębiający się kryzys polskiej kinematografii. Złożyło się na to kilka czynników. Stan wojenny, zastój polityczny i gospodarczy wpłynął znacząco na apatię… Czytaj więcej »Od Kina Nowej Przygody do narracji superbohaterskiej na podstawie filmu „Cudowne Dziecko” Waldemara Dzikiego
Lata 90. XX wieku w Polsce to czas formowania się nowego ustroju, co wiązało się z wieloma zmianami w organizacji życia społecznego. Transformacja milicji w policję była wyzwaniem, któremu trudno było sprostać w świecie eskalującej przestępczości. Chaos, bezrobocie, brak systemowych rozwiązań dla działań służb, stały się synonimami ówczesnej wolności, na gruncie której rozgrywała się walka pomiędzy skorumpowanymi przedstawicielami władzy i rosnącym w siłę światem przestępczym.
Psy Waldemara Pasikowskiego to z jednej strony pars pro toto tamtej rzeczywistości, z drugiej zaś moralitet, w którym ówczesny widz mógł oglądać siebie na tle wypaczonej Polski. Język i elementy brutalnej obyczajowości lat 90., jakie zastosował scenarzysta i reżyser, wykreowały polską odmianę kina sensacyjnego o niepowtarzalnych nigdzie cechach.
DOI: 10.56351/PLEOGRAF.2022.1.14 Rozmowa z Markiem Piestrakiem, reżyserem i scenarzystą filmowym Michał Dondzik: Czy już w młodości pokochał pan kino? Marek Piestrak: Tak, chodziłem do kina dwa-trzy razy w tygodniu. Na ile tylko pozwalał… Czytaj więcej »Chciałem, by groza była zrozumiała