Kto z was mowę ptaków zna? Nikt-i tylko jeden ja. Chrzęst i szelest, szepty cisz, W szmerach trzciny cicho śnisz, Ćwir-ćwir-ćwir i tiju-fit, A to znaczy zaraz świt Zaraz drgną różowe zorze… Czytaj więcej »“Mowa ptaków”: duch ojca Hamleta i głos Kasandry
Jean-Luc Nancy napisał w jednej ze swych książek, że pragnieniem Platona było, aby dyskurs miał ciało dobrze zbudowanego zwierzęcia, które wyposażone jest w głowę, tułów i ogon[1]. Choć żaden… Czytaj więcej »Ciało rozproszone – obsesja fragmentów w kontekście hermeneutyki radykalnej. Filozoficzna analiza “Kosmosu” Andrzeja Żuławskiego
Zawsze mi się zdawało, że wystarczy tu przyjechać, żeby czas stanął. Wojciech Jerzy Has, Rozstanie Zbigniew Cybulski (Maciek) i Jan Kreczmar (Tadeusz) w filmie Szyfry, fot. Julian Magda, źródło: Fototeka… Czytaj więcej »O pornograficzności Szyfrów Wojciecha Jerzego Hasa
Nie było chyba u nas recenzji Kosmosu (Cosmos, 2015) Andrzeja Żuławskiego, która nie podkreślałaby tej zbieżności: film, który okazał się ostatni w dorobku reżysera, był zarazem adaptacją ostatniej powieści Witolda Gombrowicza… Czytaj więcej »“Kosmos”: pożegnanie przez prozę
– Kino jest dla pana najlepszym narkotykiem, moim zdaniem. Andrzej Żuławski: Nie, najlepszym sposobem na osiągnięcie wyższej formy trzeźwości, to znaczy na fabularyzację rzeczywistości, bo rzeczywistość nie wystarczy[2]. Andrzej Żuławski,… Czytaj więcej »Filmowy kosmos Andrzeja Żuławskiego